คำนวณเงินแบบฮาๆ <Asuna Konoka Setsuna fiction>

เนื้อเรื่อง

วันหนึ่ง Konoka ต้องการที่จะซื้อของขวัญให้กับ Setsuna เนื่องจากเป็นวันเกิดของเธอ จึงได้ชวน Asuna เพื่อนร่วมห้องมาด้วย

“Set-chan จะของขวัญวันนี้จะเอาอะไรดี” คุณหนูพูดพลางกอดแขนองครักษ์แน้นแน่น

“อ๊ะ...คุณหนู เอ่อ...คือว่า” Setsuna แทบจะหน้าแดงออกมา หัวใจสูบฉีดอย่างแรง

“นี่จะไปกันได้หรือยัง เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอกนะ”

“แหม...Asuna-chan นี่ละก็”

ที่ร้านขายขนมเค้ก

Konoka สังเกตเห็นขนมเค้กอยู่ก้อนหนึ่ง มันมีสีสันลวดลายถูกใจเธอมาก จึงเรียกให้องครักษ์ของเธอมาดูด้วย

“คุณหนูอยากได้เค้กก้อนนี้หรือค่ะ”

“แหะ...Set-chan เรียก Kono-chan ซี่”

“Ko...Kono-chan อยากได้เค้กก้อนนี้หรือค่ะ” Setsuna พูดแบบติดอ่าง

“Set-chan ถูกใจหรือเปล่าล่ะ”

“ถ้าคุณ...เอ๊ย...Kono-chan พูดอะไร ดิฉันก็ไม่เกี่ยงหรอกค่ะ”

“แล้วนี่พวกเธอดูราคาขนมเค้กหรือเปล่าล่ะ” Asuna ถาม Konoka

“เอ๋?...”

ทั้งสามจึงได้สังเกตดูที่ป้ายราคาของขนมเค้ก ปรากฏว่ามันมีราคา 3125 เยนเลยนะนั่นนะ

“แพงจัง” Konoka ถึงกับทำสีหน้าน้อยใจขึ้นมาเลย

“อ๊ะ...คุณหนู ทำใจดีๆเอาไว้นะค่ะ” Setsuna คอยช่วยปลอบโยนให้กับองค์หญิงของเธอ

“ว่าแต่เรามีเงินเท่าไรกันน้า” Setsuna จึงได้ล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบเงินขึ้นมานับดู ปรากฏว่ามีแค่ 1000 เยนเอง

“ท่าจะไม่พอจริงๆด้วยสิ” องค์รักษ์พูดขึ้นเสี่ยงอ่อยๆก่อนที่จะทำสีหน้าจริงจังขึ้นมา

“แต่เพื่อคุณหนูแล้ว ดิฉันก็จะต้องซื้อขนมเค้กก้อนนี้ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องยอมสละชีพยังไงก็ตาม”

โอ้โห...Setsuna เอาถึงขนาดนั้นเลยหรือเนี่ย

“แต่ว่า Set-chan ไม่ต้องถึงกับขนาดออกเงินซื้อเองได้มั้ยล่ะ ฉันจะช่วยออกเงินให้นะ”

“แต่ว่า Kono...chan” Setsuna เกือบจะหลุดคำพูดออกไปว่า “คุณหนู” ไปแล้วมั้ยล่ะ

“เอาเถอะน่า Setsuna ตามความคิดเห็นของ Konoka แล้ว เราน่าจะช่วยกันออกเงินซื้อเค้กด้วยกันดีกว่านะ”

แล้ว Asuna กับ Konoka จึงได้หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมานับเงินที่ตัวเองพกมาทั้งหมด ก็ปรากฏว่าทั้งคู่มีเงินกันคนละแค่ 1000 เยนเช่นเดียวกัน

Asuna ถึงกับทำสีหน้าแห้งเผือดทันที

“แหะๆ ถึงจะเอาเงินทั้ง 3 คนมารวมกันแล้ว ก็ยังไม่พออยู่ดีนั่นแหละ ว่ามั้ย...”

“นั่นสินะ” Konoka ยิ้มน้อยๆตอบพลางเหงื่อตกเป็นซีกๆ

ก่อนที่ทั้งสามจะตัดสินใจเดินกลับออกจากร้านไปนั้น เจ้าของร้านขายขนมเค้กเห็นก็รู้สึกสงสาร เพราะวันนี้ทั้งวันก็ยังขายขนมเค้กไม่ได้เลยสักก้อน จึงได้บอกกับทั้งสามไปว่า

“งั้นฉันก็จะลดราคาขนมเค้กลงสัก 20% ก็ละกัน”

“จริงหรือ!!!!” Asuna Konoka และ Setsuna พูดออกมาพร้อมกันราวกับนัดกันเอาไว้ ทำเอาเจ้าของร้านแทบจะตกใจเลยก็เป็นได้

“จริงสิ อยากจะได้ไม่ใช่หรือไงล่ะ” เจ้าของร้านพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มและใจดี

แล้วในที่สุด ทั้งสามก็ซื้อขนมเค้กก้อนนั้นไปด้วยราคา 2500 เยนไปเรียบร้อย

“เค้กๆๆ ได้มาแล้ว” Konoka ร้องออกมาอย่างมีความสุขสุดขีด

“ท่าจะดีใจน่าดูเลยนะ” Setsuna พูดกับ Asuna

“ก็ยัยบ๊องนั่นทำก็เพื่อตัวเธอทั้งนั้นแหละ” Asuna พูด

“แต่เราก็จ่ายเงินร่วมกันไปแล้วไม่ใช่หรือ”

“ก็ใช่นะสิ ฉันนะ ออกเงินจ่ายไปมากที่สุดในกลุ่มเลย ให้ตายสิ เงินค่าทำงานพิเศษของฉัน” Asuna รู้สึกบ่นออกมาเล็กน้อย

ระหว่างที่กำลังเดินทางกลับนั้น ก็ไปเห็นชายหนุ่มขอทานยากจนคนหนึ่ง กำลังยืนร้องเพลงดีดกีตาร์อยู่

ทั้งสามยืนฟังอยู่สักพักหนึ่ง ทันทีที่เขาร้องเพลงจบ Konoka ก็ปรบมือก่อนเลย

“เพลงนี้ไพเราะมากเลยนะ” Konoka ชม

“อ๋อ...อย่างงั้นหรือ” ชายหนุ่มพูด

“เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจที่ต้องฟังเพลง ฉันก็จะให้ทิปนี่ไปละกัน”

“ก็จริงอยู่ เพลงนี้มันสะกิดหัวใจฉันถึงภายในเลยนี่นา” Asuna พูด

แล้วทั้งสามคนก็จ่ายเงินให้กับขอทานไปอีก 200 เยน

เมื่อกลับมาถึงหอพักหญิง 3-A แล้ว

“Set-chan ขอเข้าไปในห้องของเธอหน่อยได้มั้ยจ้ะ” Konoka ชวน

“อ๊ะ...คุณหนู ถ้าเพื่อที่จะฉลองวันเกิดของดิฉันก็ตามสบายจ้ะ” Setsuna ตอบ

“งั้นเดี๋ยวฉันจะไปชวน Asuna มาด้วยล่ะกันนะ”

สักพักหนึ่ง ในห้องพักของ Setsuna

“เมื่อกี้นี้พวกเราทำอะไรบ้างละเนี่ย” Konoka ถาม Asuna

Asuna ถึงกับล้มคะม่ำทันที

“ยัยบ๊อง!” แล้ว Asuna ก็วัดมะเหงกใส่ Konoka ไป 1 ที “ก็เมื่อกี้นี้เราเพิ่งไปซื้อเค้กมาไม่ใช่เหรอ”

“แง...Asuna ใจร้ายง่า”

“ก็นะ เค้กนั่นมันราคา 3125 เยนใช่มั้ยล่ะ เรา 3 คนมีเงินรวมกันแค่ 3000 เยนเอง แต่เจ้าของร้านใจดีเขาลดราคาลงให้ 20% ก็เลยซื้อขนมเค้กไปในราคาเพียง 2500 เยนเท่านั้นเอง” Setsuna บอก

“แล้วตะกี้นี้เราก็ให้เงินขอทานนั่นไปอีก 200 เยนไม่ใช่เหรอ” Asuna พูด

“ก็ใช่อยู่...” Konoka พูดเหมือนนึกอะไรออก

“แสดงว่าเงินของพวกเราในตอนนี้เนี่ย มันก็เหลืออยู่แค่ 300 เยนนะสิ” Setsuna บอก

“งั้นที่เหลือนี่ เราว่ามาแบ่งให้เท่าๆกันเลยดีมั้ย” Konoka เสนอ

“เห!?” Asuna กับ Setsuna ถึงกับร้องออกมาด้วยความงง

“จะได้ยุติธรรมดีว่า เราทั้ง 3 คนจ่ายเงินไปเท่าๆกันยังไงล่ะ”

“ก็ดี...” Asuna บอก

แล้วทั้งสามก็แบ่งเงิน 300 เยนที่เหลือเก็บไว้เข้ากับตัวคนละ 100 เยน

“เอ...แล้วเราจะสรุปว่ายังไงดีละเนี่ย” Asuna ถามด้วยความสงสัย

“ก็สรุปไปว่า เราเหลือเงินอยู่ 100 เยนใช่มั้ยล่ะ ตอนแรกเรามีอยู่กันคนละ 1000 เยน ก็เท่ากับว่าจ่ายเงินไปแล้วคนละ 900 เยนยังไงล่ะ” Konoka บอก

“แล้วยังไงต่อ” Asuna ถามขึ้นมา

“ก็...ถ้าพวกเรา 3 คนจ่ายเงินไปคนละ 900 เยน ก็จะได้เท่ากับว่าจ่ายเงินไปแล้วรวม 2700 เยน แล้วเราก็ให้เงินกับขอทานไปแล้วอีก 200 เยน ก็เท่ากับว่าจ่ายเงินไปแล้วรวม 2900 ยังไงล่ะ” Konoka อธิบาย

“อืม...ก็ใช่อยู่...” Asuna เห็นด้วยกับที่ Konoka พูดก่อนที่จะนึกอะไรขึ้นมาได้อย่างฉับพลัน

“เดี๋ยวก่อนสิ Konoka เมื่อกี้เธอบอกว่าใช้จ่ายไปแล้วทั้งหมดรวมกันได้ 2900 เยนอย่างนั้นหรือ”

“ใช่แล้วล่ะ”

“แล้วตอนแรกพวกเรามีเงินเท่าไรกันล่ะ”

“3000 เยน”

“อ้าว...แล้วอีก 100 เยนนั่นล่ะ มันหายไปไหนล่ะ”

“เอ๋?” Konoka ถึงกับทำสีหน้างงออกมาทันที Setsuna ก็งงเหมือนกัน ยังไงกันล่ะเนี่ย

ใครก็ได้ลองคิดดูซิว่า เหตุใดเงินมันหายไปไหนอีก 100 เยน